♠Prolog♠

♠Ta, która zawsze Milczy.♠

♠Niczym motyl uwięziony w klatce rozpościeram skrzydła, by wypełnić swą Obietnicę.♠

---

   Cichą nocą gdy przechodzi przed tobą czarny kot, a nie jesteś osobą przesądną, ignorujesz przestrogę pecha. Obserwujący cię przez okno kat, szczerzy na tobie swe kły niczym lew. Trzask... i po wszystkim. Zabójca spojrzał kpiąco na swą ofiarę, białe włosy były całe sklejone od potu oraz przyjemnych dreszczy. Piwne oczy gardziły swą ofiarą, jakby zrobiła mu coś niewyobrażalnie złego. To kłamstwo... On po prostu kochał zabijać, nieważne czy to była kobieta, czy mężczyzna, który się o wszystkich troszczył. Mogłoby to być nawet dziecko, byleby mógł upajać się widokiem krwi. Tylko do tego przykładał wagę. Miał gdzieś przerażone spojrzenie własnego ośmioletniego syna, który był świadkiem całego zdarzenia. W przyszłości to on przejmie interes oraz zostanie zabójcą. Takim jak on... Nie, nawet jeszcze lepszym niż on.
  Nie chciał przyjąć do wiadomości, że tak naprawdę jego syn jest córką, przerażoną małą dziewczynką. Za wszelką cenę upodabniał ją jak najbardziej do mężczyzny, ale nieważne co by zrobił nie mógł zaprzeczyć faktom. Simon zawiódł wygórowane oczekiwania, miał po prostu za miękkie serce i tyle. Nie tak go przecież wychował...
  Młodsza córka miała po prostu pecha, że trafiła na scenę zabójstwa swego ukochanego, starszego, nadopiekuńczego braciszka. Jasne miodowe oczy spoczęły na jego osobę bez żadnego wyrazu. Trzęsła się... Czy to był na pewno strach? Tak, zdecydowanie był. Trzęsła się dlatego, iż miała ochotę zrobić z ojcem to samo, co on z jej bratem. Przerażało ją to, jednak ta myśl wciąż chodziła nieprzerwanie po głowie ośmiolatki. Zresztą nic dziwnego, ponieważ ojciec dziewczynki był bardzo niebezpieczny i wystarczyło mu tylko spojrzeć w oczy, żeby wiedzieć, że nic poza zabijaniem się dla niego nie liczy. Normalne dziecko już uciekałoby od mężczyzny, lecz drobna istotka stała nieruchomo, roztrzęsiona, sama, zrozpaczona. Dopiero teraz zaczęła wrzeszczeć imię brata jak opętana. Rzuciła się na starszego, mocno zdziwionego ojca, a następnie...
Trzask!
  Zlana potem czarnowłosa nastolatka, obudziła się, spadając z łóżka. Wszystkie mięśnie zaczęły ją boleć, miodowe oczy były ponownie bez żadnego wyrazu, natomiast prosta grzywka łaskotała czoło dziewczyny. Jasna cera, aktualnie trochę posiniaczona przez upadek, w pewien sposób czarowała nieznanych rówieśników z innych szkół. Średniej wielkości piersi oraz szerokie biodra, potęgowały to wrażenie, lecz mimo wszystko każdy wolał trzymać się od niej z daleka. Było w niej coś przerażającego... Coś co sprawiało, że każdy odczuwał przed nią strach.
  - Simon - wyszeptała - Obiecuję, że postaram się normalnie żyć - dodała jeszcze cichszym szeptem. To był jeden z powodów dla których przeniosła się do innego miasta - Magnolii. Tam gdzie kiedyś mieszkała każdy nazywał ją dzieckiem mordercy, więc po prostu uciekła od tych ludzi. Uciekła od przeszłości, uciekła od problemów. Myślała, iż w liceum Fairy Tail zacznie wszystko na nowo, ale mimo upłynięcia dwóch miesięcy nadal nie zdobyła ani jednego przyjaciela. Tak bardzo jej brakowało jakiegokolwiek wsparcia, ale z drugiej strony odczuwała ulgę, iż wszyscy byli dla niej neutralni. Miłość do drugiej osoby i jej utrata zbyt bardzo boli, a ona tracąc całą rodzinę najlepiej o tym wiedziała. Jednak samotność zaczęła doskwierać szybciej niż się spodziewała.
  - Postaram się dać z siebie wszystko i jeszcze dziś z kimś zacznę rozmowę! - wykrzyknęła entuzjastycznie, nadal leżąc. Od dziś postara się, żeby zapamiętano ją jako miłą, obracającą się w społeczeństwie osobę, nie aspołeczną zołzę, która zawsze milczy...

♠♠♠

Od Autorki:

Miło wszystkich Witam, na mym kolejnym blogu, do którego przykładam chyba taką samą wagę, jak do K.N. Oczywiście Ci co mnie nie znają, pewnie i tak nie będą wiedzieć o co mi chodzi, ale Ci co znają, wiedzą, iż K.N to jest mój pierwszy i nadal trwający blog.xD 

Czemu publikuję już bloga? Ano powodów jest kilka - Skończyłam pisać całe TwM, a do szczęścia mi pozostało tylko dokończenie epilogu. Inną sprawą jest, iż przez wzgląd na moje zdrowie nie wstawiłam jeszcze kolejnego rozdziału. -c-c- 

Przechodząc do rzeczy - Akcja Tego opowiadania odgrywa się w Magnolii, jednakże żadnych nadprzyrodzonych rzeczy tu akurat nie planuję, żeby było jasne. Ktoś umiera - Ktoś nie powróci. Także dla Simona nie ma już żadnych nadziei. Oczywiście blog skupia się na parce... Ta-Da! KaguraxLyon! I mam gdzieś, że tej parki oficjalnie nigdzie nie będzie w FT!xD

Także kończę i zapraszam do wyrażenia swojej opinii.

Pozdrawiam Lavana Zoro :)